រឿង “សត្វលា”

រឿងនិទានខ្លី “សត្វលា” ជារឿងមួយបែបទស្សនៈអប់រំមកលើ មនុស្សសព្វថ្ងៃ យកចិត្តទុកដាក់លើឋានៈ មុខងារធំជាងអ្វីៗ ?

រឿង “សត្វលា”

នៅក្នុងវិហារលើភ្នំមានសត្វលាមួយក្បាល មួយថ្ងៃៗត្រូវគេប្រើឲ្យកិនម្សៅធ្វើការងារយ៉ាងលំបាក។ យូរៗទៅសត្វលាធុញទ្រាន់ស្អប់និងការរស់នៅក្នុងជីវភាពសាមញ្ញដូចនេះណាស់។ រាល់ថ្ងៃចេះតែគិតថាបើអញអាចចាកចេញពីទីនេះបានទៅឃើញពិភពខាងក្រៅមិនបាច់ចាំមកអូសកិនម្សៅរាល់ថ្ងៃអ៊ីចឹង មិនដឹងជាល្អយ៉ាងណា សប្បាយយ៉ាងណាទេណស?

មានថ្ងៃមួយឱកាសបានមកដល់ លោកសង្ឃបាននាំសត្វលាចុះពីភ្នំដើម្បីដឹកទំនិញ។ សត្វលាសប្បាយចិត្តក្រៃលែង។

ពេលមកដល់ទីប្រជុំជន លោកសង្ឃដាក់ឥវ៉ាននៅលើខ្នងលាដើរតាមផ្លូវ សត្វលាឃើញមនុស្សម្នាទាំងឡាយសុទ្ធតែឱនក្បាលលុតជង្គង់គោរពហើយអង្អែលក្បាលរបស់ខ្លួនទៀត ក្នុងចិត្តមានការរំភើបខ្លាំងណាស់ (“យី!!! មិននឹកស្មានថាអញត្រូវបានពួកមនុស្សទាំងឡាយគោរពកោតខ្លាចយ៉ាងនេះសោះ!!!”)។ ពេលដែលវាឃើញមនុស្សដើរមក វាងើយក្បាលយ៉ាងខ្ពស់ដើរទៅមុខយ៉ាងមានអំណាចនៅកណ្តាលផ្លូវដើម្បីទទួលការគោរពរបស់មនុស្សម្នា យ៉ាងមានអំនួតបំផុត! ពេលមកដល់លើភ្នំវិញសត្វលាយល់ថាខ្លួនឯងមានឋានៈខ្ពងខ្ពស់ណាស់មិនសមនៅធ្វើការធ្ងន់ក្នុងវិហារអ៊ីចឹងទេ សមតែចុះពីភ្នំឲ្យគេគោរពបូជា អ៊ីចឹងហើយទោះជាស្លាប់ក៏មិនព្រមនៅអូសរទេះកិនម្សៅតទៅទៀតដែរ!!!

លោកសង្ឃអស់ជម្រើស ក៏បានលែងឲ្យសត្វលាចុះពីភ្នំ។ ពេលមកដល់ជើងភ្នំ លាបានឃើញមនុស្សម្នាមួយហ្វូងកំពុងរៀបចំពិធីដង្ហែរក្បួន វាយស្គរ គោះឃ្មោះ ស្មានតែគេមកទទួលស្វាគមន៍ខ្លួន ក៏ដើរយ៉ាងសង្ហារទៅឈរកណ្តាលផ្លូវ។ មនុស្សម្នាឃើញសត្វលាឈរបាំងផ្លូវទៅមុខមិនរួច ក៏ខឹងសម្បារនាំគ្នា វាយផងគប់ផង សត្វលាត្រូវរបួសធ្ងន់ស្ទើរស្លាប់ខ្លួន ប្រឹងរត់គេចចេញយ៉ាងវេទនាឡើងភ្នំវិញប្រាប់លោកសង្ឃទាំងមិនអស់ចិត្តថា:” គិតទៅមនុស្សលោកពិតជាសាហាវមែន លើកទីមួយឃើញខ្ញុំគោរពផង លុតជង្គងផង ខ្លាចខ្ញុំ តែថ្ងៃនេះឃើញខ្ញុំបែរជាហ៊ានលើកដៃវាយខ្ញុំស្ទើស្លាប់ទៅវិញ?”

លោកសង្ឃ:” ឱសត្វលា លាល្ងីល្ងើអើយ! មនុស្សម្នាគោរពនោះគឺជាបដិមារូបព្រះដែលនៅលើខ្នងឯងឯណោះទេ មិនមែនជាឯងឡើយ!!!”

អកុសលធំបំផុតរបស់មនុស្សគឺ មិនស្គាល់ខ្លួនឯងថាជាអ្នកណា? ចាកចេញពីតំណែងរបស់អ្នក អ្នកជាអ្វីក៏មិនមែន!

រាល់ថ្ងៃយើងម្នាក់ៗសុទ្ធបានឆ្លុះកញ្ចក់មើលមុខ តែយើងមិនបានសួរខ្លួនឯងថាខ្លួនឯងជានណា? បានស្គាល់ខ្លួនឯងច្បាស់ពិតប្រាកដឬអត់?”

ពេលអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិ គេគោរពនោះគឺទ្រព្យធនរបស់អ្នក មិនមែនជាអ្នកទេ! តែអ្នកខ្លួនឯងយល់ច្រលំថាគេគោរពកោតខ្លាចអ្នក។

ពេលអ្នកមានអំណាច គេគោរពកោតខ្លាចនោះគឺអំណាចរបស់អ្នកទេ! តែអ្នកខ្លួនឯងយល់ច្រលំថាគេគោរពកោតខ្លាចអ្នក។

ពេលអ្នកមានសម្រស់ស្រស់សោភា គេឈ្លក់វង្វេងតែសម្រស់រយៈពេលខ្លីរបស់អ្នក តែគេមិនបានឈ្លក់វង្វេងដោយសារអ្នកទេ! តែអ្នកខ្លួនឯងគិតថាគេវង្វេងវង្វាន់ព្រោះតែអ្នក។

នៅពេលដែលទ្រព្យធន បុណ្យស័ក្ក រូបសម្រស់ បាត់បង់ទៅតាមអាយុកាល អ្នកនឹងត្រូវគេស្អប់ខ្ពើម បោះបង់…

មនុស្សម្នាគោរពតែអ្វីដែលជាតម្រូវការរបស់គេ តែមិនមែនជា”អ្នក”ឡើយ។

សំខាន់យើងត្រូវរៀនស្គាល់ខ្លួនឯងច្បាស់!!!